O Podlasiu...

   Często zadaję sobie pytanie, czym tak na prawdę jest dla mnie Podlasie? Nie tu się urodziłam, nie tu rosłam, nie tu wchodziłam w dorosłe życie. Chociaż muszę przyznać, że moja mała ojczyzna jest jak dwie kropelki podobna do stron, w których teraz mieszkam. Jeśli by nie napisy na tablicach z nazwami miejscowości... 

   Dla większości Podlasie w pierwszej kolejności kojarzy się z Puszczą Białowieską. Cóż, to  jest wizytówka wschodniej Polski, jak i zachodniej Białorusi. Uwielbiam Puszczę i mogę opowiadać (i pokazywać) o niej bez końca. Jednak dla mnie Podlasie to coś dużo, dużo więcej! Szerokie, bezkrajnie pola, przemierzające się ochronnymi pasami lasków, rzędami świerków i kupinami brzózek. Stare cmentarze, pamiętające odległe stulecia, z ośmiometrowymi drewnianymi krzyżami, opartymi o potężne wiekowe sosny. Przepiękne cerkwie, małe kapliczki i ogromna ilość przydrożnych i wiejskich krzyży. Jest coś magicznego w tych symbolach ludzkiej wiary i nadziei. Mogłabym godzinami stać i przyglądać się nadgryzionej zębem czasu poprzecznice starego krzyża, zagubionego gdzieś w krzakach pośród lasu. Kto go postawił? Dlaczego? Co przeżywał? O co się martwił? Nadzieja na co była włożona w ten krzyż? I czy się spełniła?

   Tu dookoła nas niezliczone zagadki. Tu dookoła nas wibrują w powietrzu energię milionów ludzi, którzy tu żyli, kochali, rozpaczali, umierali... Walczyli o swoje rodzinę i o swoją ziemie, i pracowali jak woły, by te rodziny i tę ziemie podnieść z ruin. Ta walka i teraz trwa. Zmieniły się warunki, zmieniło się otoczenie. Ale pozostała wiara, tolerancja i marzenie o tym, by dzieci żyli lepiej, niż my.

   Tysiące lat tak samo świeciło słońce. Tysiące lat tak samo padał deszcz. Rosły trawy, wyrastały i obumierały drzewa... Zmieniały się pokolenia i gatunki zwierząt... I to wszystko nadal jest dookoła nas. Dla kogoś to nie ma znaczenia. A ktoś chciał by zajrzeć w same potajemne głębie tych żyć. 

   Dla mnie to wszystko składa się na tę magię, którą posiada w sobie Podlasie. Pewnie mieszkańcy innych ziem tak samo mogą powiedzieć o swoich stronach. Ale ja mówię za siebie. I pokazuję to, co ja widzę.

       

    Takie rozmyślenia na dziś :)  Do zobaczenia wkrótce.

    Pa! :)