Listopadowo...

   Pewny chińczyk (podawali nawet go imię) zamieszkał w rurze średnicy 2m. Zrobił tam sobie podłogę, drzwi. Z rzeczy był niezbędny minimum: materac, poduszka, kołdra. Mieszkał tak sobie z rok, póki nie zwróciły na niego uwagę władze miasta. Przyszły, popatrzyły i zadecydowały: "Nasz człowiek nie może żyć w rurze!" I dali mu mieszkanie. Co było by u nas? Przyszły, popatrzyły i zadecydowały: "Nasz człowiek nie może żyć w rurze!" I odebrały rurę. Takie autentyk opowiadanko przeczytała mi córcia. Do czego to ja? Boję się włączyć telewizor. Szczególnie na wiadomościach. Ten bajzer, co się dzieje "na górze", mnie przeraża. Niby tam muszą być najlepsi z najlepszych. Ale jeśli to są najlepsi, to jaki ma być pozostały naród? Szlag mnie trafia!!!
   OK, obiecałam sobie, że tu nie będzie miejsca dla polityki...
   ---
   Wczoraj była jeszcze piękna złota polska jesień, a dziś już było absolutnie listopadowo.  Zimno, wietrznie, pochmurnie. I jeśli dziecie moje, zapakowane w kombinezon, kocyk i kokon wózka, za bardzo tego zimna nie przyuważyło, to mama zmarzła na kostkę. Mama, bo jak już pisałam, to jedyny czas, gdy ja mogę chociaż coś zrobić w domu. I ona heroicznie trwa na swoim stanowisku. Moja biedna mama! Z dala od ojczyzny, od bliskich, nigdy się nie skarży, nigdy nie odmówi... Nigdy nie potrzebuje jakiegoś tam szczególnego uznania i wdzięczności. Jak dużo ja jej zawdzięczam i jak mało mogę dać w zamian.

   Coś nawaliło na mnie. To chyba ten listopad...
   ---
   Za ten tydzień troszkę po szydełkowałam. Na dobre to wszystko można w jeden dzień zrobić, ale mój Księciunio nie lubi, jak się zajmuję czymś lub kimś oprócz niego. A że pogoda byłą piękna, to musiałam trochę pogrzebać się w ogródku i folii. Więc na szydełkowanie nie miałam za dużo czasu. Powstało tylko kilka ozdóbek.
  Komplet kolorowych bombek:

    Dwie białe bombki i płaskie aniołki (to nie wada zdjęcia: ta pierwsza jest taka trochę owalnie spłaszczona) :)

   I kilka koralikowych śnieżynek:

   Uwielbiam te koralikowe zabawy! Koraliki to chyba taka moja trzepocząca miłość na całe życie. Lubię szydełko, trochę mniej druty i hafty. Ale koraliki - to coś innego: subtelniejsze, delikatniejsze i jeszcze jakieś inne -niejsze. Mam ze dwa kilo przeróżnych koralików i jest to zdecydowanie za mało. Szczególnie to odczułam, jak zaczęłam robić śnieżynki. Nie to mi wychodzi, co by się chciało, a wszystko dlatego, że nie mam odpowiednich koralików :) Nie ten rozmiar, nie ten kształt, nie ten kolor! Ach, te miotania twórczej duszy!.. Hi-hi... Projekty nie moje, zlizałam już dawno temu na Knitting-info.ru, gdzieś tu. Przerobiłam, oczywiście, pod swoje możliwości.
   Aniołki też stąd, schematy dla bombek, śnieżynek i gwiazdek też zbierałam przez lata w sieci. Co prawda, prawie nigdy nie robię skrupulatnie według schematów. Dodaję oczka-słupki, odejmuję, skracam, przedłużam. Czasem wychodzi z tego coś trafnego, czasem pruję po dziesięć razy, by zrobić to, co chcę, a czasem odrzucam pomysł jak nieudany. Nie lubię wiele razy powtarzać ten san schemat. Dlatego chyba nie mogę już pół roku dorobić kocyk z kwadratów dla synka.  Podziwiam Janeczkę za to, że może zrobić tyle jednakowych bombek i piegowatą za jej niesamowitą ilość tych właśnie kwadracików. Ale dziewczyny, dajecie mi dobrego kopa i jestem Wam za to bardzo wdzięczna.
   Aha, przypomniał mi się :) Przed urodzeniem Eliaszka wydziergałam mu trampeczki:

   Według rozmiarów, podanych na dziecięcych forach. Niestety, po urodzeniu się okazało, że rozmiar ten był zdecydowanie za mały dla mojego FACETA. Lalki takiej też nie mam. Może kto ma dzieciątko z malutkimi stopkami? =))
   To co, wystarczy, na dziś... Muszę trochę się przespać, bo poprzednia noc była długa i męcząca. Przeczytałam w poradnikach dla rodziców, że dla prawidłowego rozwoju noworodek powinien spać około 20 godzin na dobę, dziecko w szóstym miesiącu około 16-18. Mój ma 3 miesiąca i nie wiem, czy śpi połowę tego, co trzeba dla półrocznego.
   No, teraz to już i prawda wystarczy.
   Długiego i spokojnego snu życzę.
   Pa!