Już jesień...

   Na dworze co dzień to zimniej. Nie ma co narzekać - taka pora. Ale nie chcę tych chłodów! Co ja będę robić, jak przyjdą mrozy? Moje dziecko kategorycznie nie chce spać w domu. Jakoś tam z trudem zgadza się na to tylko w nocy. Ale za dnia? W żaden sposób! I jeśli ono, owinięte, zakręcone w kocyk, zakryte "klapą" wózka  za bardzo się chłodem nie przejmuje, to dla tego, kto go pilnuje stwarza to pewny problem. Nasza babcia, ubrana, jak Eskimos w Grenlandii, bohatersko co dnia przyjmuje dyżur. I nikomu nie pozwala odebrać tę fuchę. Ja tym czasem piszę do Was, a sumienie, jak zgryźliwa teściowa dręczy i dręczy. Więc długim ten post raczej nie będzie.
...
   Wczoraj za dużo nie zrobiłam, bo Księciunio choć i nie był za bardzo krzykliwy, ale dość marudny, mama musiała cały czas być przy nim. A to dopiero nowość! :)
   Przepuściłam na maszynkę czosnek, dodałam odrobinę soli i do słoiczków. Będzie jak doprawka zamiast świeżego. Mąż od razu posmarował na kanapkę z wędliną. Stwierdził, że całkiem może być. Dzisiaj z rana znów dwie kanapki. Jeśli tak dalej pójdzie, to doprawiać nie będę miała czym. Nie, nie, Połówek nie jest jakimś tam książkowym wsiakiem, który bez miary żre czosnek z cebulą! Ale on liczy, że czosnek - najpewniejszy środek na przeziębienie. I jak tylko poczuje, że zaczyna go "brać"... Zazwyczaj przeziębienie i prawda ustaje. Więc można jakoś ten zapach przetrwać.
   Kolejnym na przerabianie był chrzan. I tu muszę powiedzieć, że mój środek na choróbsko był chyba bardziej drastyczny. Jak żeż ja się napłakałam!!! Pierwszy raz jak tarłam, a drugi - jak doprawiałam. I katar miałam, jak rzadko kiedy. I choć tarłam Zelmerem, ale w domu. Zazwyczaj ja wynoszę go na dwór, i wtedy jakoś tam można przeżyć. Niestety, wczoraj pogoda nie sprzyjała. Więc... było - jak było. Pytali mnie dziewczyny, jak ja ten chrzan doprawiam.
   Biorę w równych ilościach (objętościowych) tarty chrzan i tarte na drobną tarkę gotowane buraczki. Wczoraj miała gdzieś tak z 700g chrzanu. Na oko, bo wagi kuchennej jeszcze się nie dorobiłam, bo zwykle wszystko robię na oko, lub na próbę. No, do tej masy dolałam 9 łyżek przegotowanej wody. Woda potrzebna, bo chrzan jest dość suchy, soku z buraczków zazwyczaj nie wystarcza, by dobrze wszystko wymieszać. Do tego dodałam dwie łyżeczki octu. Wymieszałam dokładnie i w słoiczki. Muszę powiedzieć, że wodę, jak i ocet trze dodawać według swojego gustu. A i konsystencja chrzanu i buraczków nie zawsze jednakowa. To zależy i od pogody, i od pory roku, i od warunków, w których one rosły. Do chrzanu niektórzy dodają kwaśne jabłka, sól albo cukier, przyprawy. To już jak Bóg na duszę położy. Ale ja osobiście wolę taki naj naturalnejszy. Słyszałam jeszcze, że zamiast gotowanych buraczków dodają surowe, albo tylko sok. Kolor będzie na pewno intensywniejszy, ale smak... Nie wiem, nie robiłam.
   Słoiczki postawiłam do lodówki. Nie jest ich dużo więc nie wynosiłam. Z kolej, nie wiem, jak zachowa się czosnek przy przechowaniu w temperaturze pokojowej, nigdy jeszcze tak nie robiłam. Za to chrzan na pewno trze przechowywać bez dostępu światła, inaczej buraczki szybko stracą kolor i zbrunatnieją.

    W misie wymieszana masa wygląda nie zbyt apetycznie:

    Ale w słoiczkach - i owszem. Za to czosnek...

   Wykopałam już selery. Korzeni jeszcze nie przerobiłam, one mogą poleżeć. Zajęłam się natką. Co prawda, u selera korzeniowego ona jest dość twarda i włóknista, ale drobniutko pokrojona może z powodzeniem zamienić naciowy.
   Potem była fasolka. Tej, co pokazywałam wcześnie, już nie fotografowałam. Co ciekawego w reklamówce krojonej fasolki? Pokażę inną. Nawet nie wiem, skąd miałam jej ziarno na nasiona. Krzaczasta, bardzo obficie owocująca. Strąki szerokie, bardzo mięsiste. Każda łopatka jak ze trzy zwykłych. Nie pomyślałam sfotografować jej całej. Ale krojona tu:

   Lubię eksperymenty. Wczoraj było dwa. Pierwszy: wydrążyłam jedno kiwano, by popróbować jego sok. Smak jak u przejrzałego ogórka. Jeśli kto kiedy zbierał nasiona ogórka i próbował miąższ, to wie, o co chodzi. Czyli nie rewelacyjny. Ot, kwaśny, nie zbyt aromatyczny. Orzeźwiający, i owszem. Dodałam cukru. Ta-dam!  Niespodzianka. Chcę mieć ten sok! Świetny. Nie wiem jak wyszło, że cukier tak zmienił smak. Zagotowałam, by zobaczyć czy nie zaszkodzi mu pasteryzacja. Nie zaszkodziła. Więc teraz wiem, co z tych jeżyków zrobię.

Skorupki, podobnie, po wyschnięciu nadają się na suche naczynia, na przykład szkatułki. Więc od razu powiadamiam, że  tego dobra, a tak że nasion, będę mała na full. Jeśli kogo zainteresuje, mogę się podzielić. Za opłatą tylko kosztów wysyłki.
    Drugi mój wczorajszy eksperyment... Na zdjęciu wcześniej obok woreczków z fasolką leży dwa płaskich woreczka z... No właśnie, z czym? Kto odgadnie, dostanie ode mnie mały własnoręcznie wykonany upominek. Podpowiem, że to coś ma prawie każdy, kto robi mrożonki, tylko trochę w innej, powiedzmy, postaci. Czekam do 20.10.  do 12.00!
---
   No i na koniec kilka robótek, które przyszykowałam na wystawę rękodzieła "Igłą malowane" hajnowskiego i bielskiego powiatów.
   Jajka wielkanocne. Splot koralikowy, haft tasiemkowy i haft cerkiewny.

    Podstawki pod jajka też robiłam sama, bo w sprzedaży nic odpowiedniego nie znalazłam. Szklane świeczniki, doklejone do nich w jednym solniczka, a w drugim wycięta część od plastikowej butelki i pomalowane wszystko złotą farbą w aerozolu.

   Broszki-wiązanki, plecione z koralików:

   Zakładka do Ewangelia (haft cerkiewny):

Pelena pod ikonę (haft cerkiewny):

    Na dzisiaj będzie wsio. I tak już rozpisałam się prawie co dzień. Nic, jak trochę lepiej się zapoznamy, to wpisy będą rzadsze. Moje życie codzienne wcale nie jest na tyle imponujące, by codziennie o nim pisać.
   Więc do kolejnego wpisu.
   Miłego weekendu!
   Pa!


EDYT   Niestety, nie potrafię na czas się zatrzymać :))
   Na spacerku z Księciuniem troszkę próbowaliśmy uchwycić jesień za ogon.